All Shlokas | Sanskrit.Today

कस् ते शौर्यमदो योद्धुं त्वय्येकं सप्तिमास्थिते।
सप्तसप्तिसमारुढा भवन्ति परिपन्थिनः॥

“What pride in fighting one? All your enemies have come upon chariots with seven steeds each!” A sarcastic jab at misplaced valor.

battle (121) valor (156) pride (317) sarcasm (74) metaphor (1632) strategy (222) overconfidence (3) poetic irony (23) enemies (78) war (144)

कस् त्वं, कृष्णमवेहि मां किमिह ते, मन्मन्दिराशङ्कया
युक्तं तन्नवनीतभाजनपुटे न्यस्तः किमर्थं करः।
कर्तुं तत्र पिपीलिकापनयनं, सुप्ताः किमुद्बोधिता बाला,
वत्सगतिं विवेक्तुमिति संजल्पन् हरिः पातु वः॥

Krishna, caught with butter on his hand, offers excuses to a girl who has caught him. His innocent charm protects all.

krishna (233) butter theft (1) innocence (103) divine play (96) love (1567) child god (1) defense (7) humor (128) devotion (933) divine mischief (2)

कस् त्वं, कोऽपि, कुतोऽसि, रत्नवसतेस्तीरादहं
नीरधेर्, लब्धं किंचन, गर्जितैर्बधिरता दृग्व्याहतिः सैकतैः।
मा खेदं कुरु तादृगौर्वदहनज्वालावलीदुःसहं क्षारोदं
यदुपास्य जीवसि सखे श्लाघ्यं न तन् मन्यसे॥

A soul from the ocean of gems questions another's arrogance while both stand humbled before fiery truth—yet one denies the virtue of survival.

humility (596) spiritual realization (3) fire (219) ocean (160) arrogance (135) poetic dialogue (3) self-reflection (17) survival (91) hidden pain (6) metaphor (1632)

कस् त्वं कोऽहं कुत आयातः का मे जननी को मे तातः।
इति परिभावय सर्वमसारं सर्वं
त्यक्वा स्वप्नविचारम्॥

“Who are you? Who am I? Who is my mother or father?” A reflection on the illusion of worldly identity—like a dream, all is fleeting.

philosophy (290) identity (65) illusion (355) detachment (573) vedanta (34) impermanence (242) self-inquiry (6) renunciation (267) wisdom (1611) dreamlike reality (1)

कस् त्वं, तासु यदृच्छया, कितव यास्तिष्ठन्ति
गोपाङ्गनाः प्रेमाणं न विदन्ति यास्, तव हरे किं तासु ते कैतवम्।
एषा हन्त हताशया यदभवं त्वय्येकताना परं तेनास्याः
प्रणयोऽधुना खलु मम प्राणैः समं यास्यति॥

A heartbroken gopi mourns: “What deceit did you find in others, O Hari? My love ends with my life, now that I see your betrayal.”

heartbreak (65) krishna (233) betrayal (168) gopi (16) love (1567) pain (225) devotion (933) sorrow (325) emotional farewell (1) fidelity (19)

कस् त्वं, पीतांबरोऽहं, किमु वदसि मृषा चांबरं केन पीतं
मुग्धे कंसस्य शत्रुः, शिव शिव सालिलं सस्यवैरि क्व दृष्टम्।
मल्लास्यध्वंसनोऽहं किमिति निजमहो लास्यमध्वंसि चेति
व्याहारैर्वल्लवीनां निशि भवतु मुदेऽनुत्तरः श्रीपतिर्वः॥

Krishna playfully answers a cowherdess’s questions with divine sarcasm—confounding her with wordplay while delighting with divine charm.

krishna (233) wordplay (33) humor (128) divine charm (24) love (1567) disguise (39) innocence (103) questions (8) village life (3) mischief (16)

कस् त्वं ब्रह्म, न्नपूर्वः, क्व च तव वसति, र्याखिला ब्रह्मसृष्टिः
कस् ते नाथो, ह्यनाथः, क्व च तव जनको,
नैव तातं स्मरामि किं तेऽभीष्टं
ददामि, त्रिपदपरिमिता भूमि,
रल्पं किमेतत् त्रैलोक्यं, भावगर्भं
बलिमिदमवदद् वामनो वः स पायात्॥

Lord Vāmana responds to Bali's questions with deep truths masked in innocent speech—requesting just three steps of land to conquer the universe.

vamana (9) humility (596) divine trick (1) cosmic play (16) brahman (19) vishnu (122) bali (6) devotion (933) myth (65) divine cleverness (1)

कस् त्वं ब्रह्मन्न्, अपूर्वस्, त्वदनुचरजनो,
नास्त्यनाथोऽहमेकः, किं दद्यामीप्सितं ते, त्रिपदविहरणस्थानमेतत्, कियत्ते।
त्रैलोक्यं तद् द्विजातेर्मम शमनिरतस्येति सम्मूढभावा विष्णोर्वाचः
सुरारौ कृतकपटपदन्यासमुग्धाः पुनन्तु॥

Even gods are mesmerized by Vishnu’s words when he takes Vāmana form—speaking humbly, hiding immense power with sweet deception.

vamana (9) vishnu (122) humility (596) divine speech (8) cosmic illusion (2) gods (66) illusion (355) wisdom (1611) beauty (1797) philosophical trickery (1)

कस्त्वं भद्र, खलेश्वरोऽहम्, इह किं घोरे वने
स्थीयते, शार्दूलादिभिरेव हिंस्रपशुभिः भोज्योऽहमित्याशया।
कस्मात् कष्टमिदं त्वया व्यवसितं, मद्देहमाम्साशिनः
प्रत्युत्पन्ननृमांसभक्षणधियस्ते घ्नन्तु सर्वान्नरान्॥

A human rebukes a tiger who wants to eat him, saying: “Why do you hunt me for meat, when you yourself once vowed to be a vegetarian sage?”

rebuke (12) tiger (7) vegetarianism (3) poetic irony (23) reversal (19) nature (950) dharma (540) speech (345) survival (91) satire (211)

कस् त्वं भोः, कथयामि दैवहतकं मां विद्धि शाखोटकं
वैराग्यादिव वक्षि, साधु विदितं, कस्मादिदं, कथ्यते।
वामेनात्र वटस्तमध्वगजनः सर्वात्मना सेवते न च्छायापि
परोपकारकरणे मार्गस्थितस्यापि मे॥

A dry tree shouts its story of how no one seeks its shade despite its readiness—lamenting the fate of those who serve others in vain.

tree (45) service (114) neglect (55) parable (17) shade (16) irony (348) virtue (726) symbolism (947) ungratefulness (3) lament (41)

Contribute to the Collection

Help us expand this library of wisdom! If you know a Shloka or Subhashitam that isn't yet featured, please share it with our community.

Submit Your Shloka

Your contributions are greatly appreciated. 🙏