All Shlokas

कान्त्या दरिद्रत्वमुपैति
चन्द्रः किमस्ति तत्त्वं विकचोत्पलेषु।
न वेद्यि विश्वास्य कथं मृगाक्ष्या
सौन्दर्यसृष्टिर्मुषिता विधातुः॥

The moon appears impoverished beside her beauty. Even blooming lotuses seem dull. How did the Creator lose his artistic touch when fashioning such a d...

moon (394) beauty (1797) lotus (346) creator (10) poetic exaggeration (31) divine charm (24) deer-eyed (12) comparison (402) radiance (209) aesthetics (180)

कान्त्या विलुप्तानि
विलोचनानाम् आपाटलानामतिरोदनेन।
सकुङ्कुमानीव पुनर्भंवन्ति यस्यारिनारीकुचमण्डलानि॥

The radiance of her beauty blinds the vision of onlookers; even red breasts adorned with saffron appear pale in her glow. Her body redefines beauty by...

beauty (1797) radiance (209) blindness (54) saffron (8) feminine charm (36) body (170) ornamentation (21) glow (20) sensuality (306) overpowering light (1)

कान्त्या सुवर्णवरया परया च शुद्ध्या
नित्यं स्विकाः खलु शिखाः परितः क्षिपन्तीम्।
चेतोहरामपि कृशेशयलोचने त्वां
जानामि कोपकलुषो दहनो ददाह॥

Though her beauty is enchanting, the fire of her anger, hidden beneath her slender form and lotus-like eyes, burns fiercely. Even gold-like purity is ...

beauty (1797) anger (185) fire (219) gold (62) lotus eyes (24) destruction (292) contradiction (28) feminine rage (2) purity (356) inner heat (1)

Contribute to the Collection

Help us expand this library of wisdom! If you know a Shloka or Subhashitam that isn't yet featured, please share it with our community.

Submit Your Shloka

Your contributions are greatly appreciated. 🙏

Shloka.Sanskrit.Today

कान्त्या विलुप्तानि
विलोचनानाम् आपाटलानामतिरोदनेन।
सकुङ्कुमानीव पुनर्भंवन्ति यस्यारिनारीकुचमण्डलानि॥

कान्यकुब्जा द्विजाः सर्वे मागधं माधुरं विना।
गौडद्राविडविख्याताः कान्यकुब्जाः महोद्भवाः॥

कापि कान्तमिदमाह महेला
साधु साधय तथा युधि कार्यम्।
वर्तते तव यथा च जयश्रीर् लोकनाथललना च सपत्नी॥

कापि कुड्यलिखितावधिरेखाः प्रोषितप्रियतमा गणयन्ती।
वेश्मनि प्रबलवह्निपरीते सास्रया बहिरनीयत सख्या॥

कापि मुख्यपदवीमधिरोप्य स्वां सखीं स्वकरधारितदीपा।
प्राणनाथरतिगेहमयासीद् अद्भुतो रतिपतेरुपदेशः॥

कापिशायनसुगन्धि विघूर्णन्न्
उन्मदोऽधिशयितुं समशेत।
फुल्लदृष्टिवदनं प्रमदानाम्
अब्जचारु चषकं च शडङ्घ्रिः॥

कापि शीघ्रमवधीरितमाना मानिनो विचलिता प्रियधाम्नि।
आगतेन मरुतापि पुरस्ताल् लाघवस्य परिहारममंस्त॥

Contribute to the Collection